Advertentie

Artikel

Preview: Chaotische PvP in The Elder Scrolls Online

Jan-Hendrik Fleischer

Jan-Hendrik Fleischer

  • Bijgewerkt:

Veel MMO-spelers hebben een haat-liefdeverhouding met PvP (Player versus Player). De één vindt het niets, de ander doet niets liever dan zijn virtueel mes in andere spelers steken, omdat hij al snel is uitgekeken op de computergestuurde tegenstanders. Maar hoe zit het met PvP in The Elder Scrolls Online?

Het avontuur van The Elder Scrolls Online begint in het noordwesten, rond Glenumbra. In deze weelderige bosrijke omgeving heb ik afgelopen weeken uitgebreid gevochten, quests voltooid en dungeons doorstaan. Ik haalde level 10 en kreeg zo toegang tot het PvP-onderdeel. Eén probleem: het PvP-onderdeel wordt netjes gescheiden van de rest van de game… middels een enorm stuk land.

Op het verkeerde spoor voor de strijd

De battle arena van de competitieve multiplayer is in Cyrodiil, centraal gelegen in The Elder Scrolls Onlines fantasiewereld van Tamriel. Maar hoe moest ik van mijn startgebied daar terechtkomen? De zoektocht naar het antwoord op deze naïeve vraag leidde me door gebieden die het level van mijn personage ver overschreden.

Pijnlijk leerde ik de kracht kennen van de daar rondwarende wezens. Nadat ik een fortuin besteedde aan nieuwe uitrusting en alsnog duizend keer dood ging, besloot ik in mijn wanhoop op zoek te gaan naar een andere weg naar de PvP. Ergens diep verborgen in de menustructuur vond ik die.

Obstakels op weg naar Cyrodiil

Via het Alliance-menu kon ik me met een paar klikken direct laten teleporteren naar het PvP-gebied van Cyrodiil. Tijd om de mouwen op te stropen! Helaas gooide een bug roet in het eten, waardoor mijn muis werd uitgeschakeld en ik alleen nog kon toekijken.

Na een pc-herstart was het probleem opgelost; het is een risico dat je neemt wanneer je een bèta (vroege versie) van een nog te verschijnen game speelt. Eenmaal opnieuw opgestart werd ik lid van een alliantie en mocht ik echt het strijdgewoel in.

Alledaagse chaos bij een kasteelbelegering

Op de kaart werd ik gewezen op waar de strijd plaatsvond. Omdat de wereld groot is, kost het zonder paard veel tijd om van plek A naar B te geraken. Eenmaal bij het gevecht aanbeland bleek het al in volle gang en kwam ik terecht temidden van het katapulttumult bij de belegering van een statige muur.

Mijn aanvallende groep had bijna de maximale bezetting van 24 spelers, maar allianties kunnen uit meer groepen en dus meer spelers bestaan. Gevechten kunnen dus met wel honderden deelnemers tegelijk plaatsvinden. Om de aanval enigszins gecoördineerd aan te pakken wordt de groep verdeeld in zes kleine groepen van vier spelers; een goede manier om tactisch te werk te gaan.

In de realiteit bleek er echter weinig terecht te komen van die tactiek. Spelers renden als kip zonder kop op de kasteelpoort af, erdoorheen en richting de binnenplaats. Recht in een dodelijke val. 

Elder Scrolls Online - PvP Overwinningen

PvP vereist idealiter strategische planning en coördinatie

De verdedigers bleken zich al eerder te hebben teruggetrokken om zich voor te bereiden op de kasteelbestorming. Mijn team liep recht in een fuik over twee flanken. Na die fatale fout respawnden ik en mijn teamgenoten en maakten we ons op voor een tweede aanval. We slaagden erin de binnenplaats waar eerst nog een bloedige slachtpartij zich voltrok te bezetten en namen het kasteel over.

De conclusie: tactiek, leiderschap, communicatie en timing spelen stuk voor stuk een belangrijke rol in een alliantieoorlog. Tijdens een eerder persevenement merkte ontwikkelaar Zenimax Online op dat het bestormen van een kasteel zo'n kwartier moet duren, maar in de praktijk duurt dat veel langer. Een oorlog win je niet in 15 minuten.

Balanceren punten, alliantie overwinning en Keizer

Niet iedereen maakt deel uit van de frontlinie in de PvP-strijd. Waar het ene team zich offensief opstelt, zorgt de ander bijvoorbeeld voor dekkingsvuur met de katapulten of bestormt het de kasteelpoort met een stormram. Punten scoort iedereen door vijanden te doden en vestingen succesvol te belegeren. Wie de meeste punten scoort mag zich keizer noemen en geniet van bijkomende voordelen tot een ander team de titel overneemt.

Vooral voor de wat zwakkere spelers is het slim om eerst een ondersteunende rol te kiezen en zo door te krijgen hoe een belegering in zijn werk gaat en tegelijkertijd punten te scoren. In tegenstelling tot de officiële lezing zijn de verschillen in level tussen spelers vooralsnog erg groot, waardoor het kan voorkomen dat je als speler met hoog level in het wilde weg slaat en keiveel schade doet, terwijl je andersom je tegenstanders hooguit een bloedneus slaat.

De UI in het gevecht

Het is een grote uitdaging om een 24-koppig team op het juiste spoor te houden. The Elder Scrolls Online heeft hierbij een duidelijk voordeel ten opzichte van Final Fantasy XIV, dat met het onlangs gelanceerde Crystal Tower ook de stap naar teams van 24 maakte maar daarbij duidelijk het overzicht mist.

The Elder Scrolls Online heeft een heldere en directe interface, die, in tegenstelling tot soortgelijke games, niet te uitbundig is. Tijdens alliantiegevechten zie je linksboven in beeld een eenvoudig venster met al je collega's, waardoor je altijd zicht hebt op wat er gebeurd.

PvP en RPG-border ervaring

The Elder Scrolls Online kan qua PvP kan de grenzen van traditionele MMORPG's vervagen. Er zijn nog steeds de typische roleplaying-klassen, maar tegelijkertijd is er de tactische insteek van een gemiddelde strategiegame. PvP in The Elder Scrolls Online voelt daarmee een beetje als een first-person actievariant van Stronghold Crusader. De respawns en spelopzet doen daarnaast denken aan de gameplay van een multiplayer-shooter.

Megaserver als role-playing killer?

Zwakte van de The Elder Scrolls Online-PvP zijn de eerder besproken megaservers. Waar je in World of Warcraft en andere games bewust kiest voor een PvP-server, voltrekken alle verschillende gevechten in The Elder Scrolls Online zich op één server. De geruchten gaan zelfs dat er in Cyrodiil, naast de PvP-gevechten, ook gewone quests en dungeons worden toegevoegd.

Om deze reden is het denkbaar dat spelers minder geïnteresseerd raken in PvP-gevechten. Bovendien is het mogelijk dat bepaalde stukken verhaal en endgame-content alleen beschikbaar worden voor zegevierende allianties, wat gemiddelde spelers zou kunnen afschrikken. 

Conclusie: Hectische actie met een snufje tactiek

Chaos, chaos, chaos! Dit beschrijft het beste mijn eerste PvP-ervaring in The Elder Scrolls Online. Tijdens de eerdere bètafase was de wereld nog overzichtelijk en niet overbevolkt met andere spelers, waardoor het overdonderende tumult in PvP tot verwarring leidde.

Aan de andere kant wekte de PvP voor het eerst sinds ik The Elder Scrolls Online speel een gevoel van gemeenschap op. Ik ben er ook zeker van de performance based-allianties in de uiteindelijke versie van de game een stuk beter gaan werken dan nu het geval is.

De gevechten zijn echter behoorlijk zwaar, lang, eentonig en, op dit moment, weinig uitgebalanceerd. Spelers die nog niet gewend zijn aan PvP krijgen al snel de deksel op de neus, waardoor de lol er snel van af gaat. Als er daadwerkelijk een overlap tussen PvP en RPG plaatsvindt als vereist om het verhaal van The Elder Scrolls Online af te ronden, moet die balans verbeterd worden.

Kortom: op dit moment is de PvP van The Elder Scrolls Online nog verre van perfect. Daarmee komt onze ervaring met dit onderdeel niet overheen met de voorzichtig positieve eerste indruk van de bèta. Het is aan ontwikkelaar Zenimax Online om de PvP op tijd voor de release op de rails te krijgen.

Speel jij graag PvP?

Lees onze preview van de bèta van The Elder Scrolls Online

Jan-Hendrik Fleischer

Jan-Hendrik Fleischer

Editorial Richtlijnen