Ik ben geen fan van Rooms. De nieuwe app van Facebook brengt de chatrooms uit de jaren ’90 terug naar het heden, aangevuld met afbeeldingen en video-streams en de optie om mensen alleen toegang te verlenen tot een chatroom via QR-code uitnodigingen.
De reacties zijn tot dusver positief, maar ik ben niet erg onder de indruk van de zogenaamde ‘anonieme chat-app’ van Facebook.
Terug in de tijd
In een interview met TechCrunch zegt maker Josh Miller dat Rooms niet zozeer draait om anonimiteit, maar om identiteit. De app zou je de mogelijkheid moeten geven een sociaal netwerk te vormen ‘naar jouw wensen’. Rooms laat gebruikers hun eigen platform creëren, zoals we dat pakweg twintig jaar geleden ook deden op het web. Gebruikers mogen praten over wat ze maar willen, zonder hun identiteit te onthullen of überhaupt een account aan te maken. Als je wilt gebruik je bij elke sessie en elke room een nieuwe gebruikersnaam. Volgens Miller zit de aantrekkingskracht van Rooms ‘m in de mogelijkheid om actieve communities op te bouwen.
Scan de QR-code en de chatroom wordt toegevoegd aan je lijst
Mijn probleem met Rooms is niet zozeer het concept, maar de uitvoering en de constant aangehaalde voorbeelden van gebruik. Het idee van een soort forum aanmaken is bijvoorbeeld niet nieuw en lijkt ook niet helemaal te passen bij de opzet van Rooms. De app richt zich op feeds van afbeeldingen – à la Instagram, dus – maar commentaar- en discussiemogelijkheden rondom die feeds zijn beperkt. Ik heb daarmee direct mijn twijfels over de zo benadrukte chat-mogelijkheden van de app en het potentieel om een echt forum voor discussies te zijn.
Als voorbeeld noemde Miller twee rooms waar hij trots op is: één voor backpackers en reizigers die op zoek zijn naar verborgen plekjes buiten de gebaande paden, en één voor mensen in de transgendergemeenschap die op zoek zijn naar een anoniem forum voor communicatie met gelijkgestemden.
Persoonlijk klinkt het één veel logischer dan het ander. Het is logisch om gevoelige en serieuze onderwerpen anoniem te bespreken, maar reisadvies? Dat klinkt minder praktisch, zeker wanneer je let op het ontwerp van de app. Zoek je reisadvies, dan wil je niet door een stroom aan afbeeldingen scrollen in de hoop iets te vinden wat net past bij jouw specifieke reis. Zonder hashtags of zoekfunctie is het vinden van bruikbare info bijna onmogelijk, en blader je puur uit interesse, dan kun je net zo goed op zoek gaan naar hashtags en geo-tags in Instagram.
Instagrams geo-tags zijn handiger dan Rooms’ beschrijvingen, terwijl de community ook niet heel actief is
Terug naar het bouwen van een community
In praktisch opzicht is Rooms gebaseerd op het idee van het vinden van chatrooms die bij jouw interesses aansluiten of deze zelf aanmaken. Maar omdat het niet is gebaseerd op trends of populariteit, en omdat er geen zoekfunctie in de app zit, is het moeilijk om relevante rooms te vinden. Je hebt altijd een QR-code nodig (inmiddels een ouderwetse techniek), die je moet zien te vinden via een ander sociaal netwerk. Instagram en Twitter zijn momenteel de enige plekken waar de codes te vinden zijn. In plaats van praktisch en gemakkelijk, werkt Rooms op deze manier juist omslachtig.
Zoek op #Rooms en je vindt wel iets, maar het blijft gokken
Daarbovenop is het, zoals bij elk sociaal netwerk, niet eenvoudig om een community van de grond af op te bouwen. Er bestaan al talloze populaire fora, waartoe je toegang krijgt via apps als Tapatalk or Reddits Alien Blue. Op die plekken is er veel meer plek voor robuuste discussies aangezien de community al bestaat.
Het komt op mij over alsof Facebook zijn naam op een trend probeert te plakken die al verzadigd is (zie ook Slingshot en Paper). Er is zeker animo voor anonimiteit op het internet, maar met apps als Whisper en Secret zijn er al prima (en populaire) alternatieven. En een dienst als Reddit is tegenwoordig de standaard op het gebied van trending conversatiefora met semi-anonimiteit.
Terug naar de tekentafel
Miller claimt met Rooms de opwinding van de vroege dagen van het web terug te brengen, inclusief de mogelijkheid om frank en vrij je online identiteit op te bouwen zonder je gegevens prijs te geven. De vraag is: willen mensen dat? Ikzelf zie het nut er niet van in.
Dat gezegd hebbende, als er wel een grote markt is voor anonieme apps, dan kan Rooms nuttig zijn. Ik ben alleen bang dat de manier waarop Rooms in elkaar zit zijn eigen succes en het type van open discussie die het nastreeft, in de weg staat.
Wil Rooms echt van pas komen, dan moeten Miller en co. verder kijken dan de QR-code en andere gimmicks, zoals de Instagram-achtige opzet, om een gesloten netwerk voor open discussie te creëren.
Mee eens? Download Rooms voor iOS en oordeel zelf!
